Jo' nun üzerinde koruda dolaşırken sarındığı uzun,kırmızı önlükle bana doğru yaklaşmasını hatırladım.Benim ellerimde şapka dolusu kara mantar vardı.Zaferle gülüyordu.Karım, o gün ,"bu akşam hiçkimsenin yemeği Noonan'larınkinden daha lezzetli olmayacak!" diye bağırmıştı.Jo'nun ayak parmaklarını boyamak için iki bacağının arasına eğilişini düşündüm.Bu hareketi ancak kadınlar başarabiliyorlardı.Saçlarını yeni kestirdiğinde ona güldüğüm için başıma bir kitabı atışını anımsadım.Banjoyla bir şeyler çalmak için uğraşmasını,sütyensiz göğüslerinin ince bir kazağın altında nasıl durduğunu,ağlamasını,gülmesini ve öfkelenmesini düşündüm.
ve anlaşıldığı gibi şimdi o yoktu,ölmüştü...
23 Ocak 2010 Cumartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder